Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου;

«Βρισκόμουν σε μία διά βίου αποστολή να βρω την αλήθεια. …συνάντησα την μετέπειτα σύζυγό μου και γνώρισα την Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Γινόμουν όλο και πιο περίεργος για αυτό το ισχυρό πνεύμα που ένιωθα στις συγκεντρώσεις τους. Άρχισα να διαβάζω το Βιβλίο του Μόρμον και με κατέπληξε η αλήθεια που κατέθετε! Το Βιβλίο του Μόρμον με οδήγησε να γνωρίσω καλύτερα την Αγία Γραφή. …Διαβάζοντας το Βιβλίο του Μόρμον, ο καθένας μπορεί να αισθανθεί πιο κοντά στον Σωτήρα μας και να καταλάβει καλύτερα το νόημα της ζωής».

«Αποφοίτησα από το κολλέγιο και, στα 21, είχα όλα όσα είχα επιδιώξει: μία καλή δουλειά, ένα ωραίο αυτοκίνητο και μία πολυάσχολη κοινωνική ζωή, αλλά δεν ήμουν ευτυχισμένη. Ένιωσα την ανάγκη να απευθυνθώ στους ιεραποστόλους… Αποδέχτηκα την πρόκλησή τους να διαβάσω το Βιβλίο του Μόρμον. Διάβασα, μελέτησα, προσευχήθηκα και έμαθα ότι ήταν αληθινό. …Να γίνω μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ – το Ευαγγέλιο δεν ισχυρίζεται ότι κάνει τη ζωή σου τέλεια, αλλά σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις το καλύτερο δυνατό σε όλα και να ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ μόνος».

«Μετά από έναν χρόνο στο κολλέγιο, ένιωσα ότι έπρεπε η ζωή να είναι πολύ περισσότερα από μία καθημερινή επιβίωση. Ήξερα ότι έπρεπε να βρω τον Θεό. Ήθελα να μάθω ποια ήταν η αληθινή Εκκλησία. Ως εκ τούτου, έχω ερευνήσει πολλές θρησκείες. …Σε εκείνο το σημείο, ο καλύτερος φίλος μου έστειλε τους ιεραπόστολους στην πόρτα μου. Αυτό μπορεί να με ενοχλούσε πρωτύτερα στη ζωή μου, αλλά βρισκόμουν σε ένα σημείο όπου αναζητούσα ενεργά απαντήσεις. Ήθελα να μάθω από μόνη μου. Το μήνυμα των ιεραποστόλων για το σχέδιο ευδαιμονίας του Επουράνιου Πατέρα αντήχησε μέσα μου, σαν να γνώριζα αυτά τα πράγματα από παλιά, αλλά χρειαζόταν να τα ακούσω. Όλα μου φάνηκαν τόσο οικεία. Ήξερα ότι αναζητούσα αυτά που είχαν πραγματική ουσία, κι όχι κάποια φευγαλέα κοσμική ευτυχία. Ήθελα την αληθινή ευτυχία. Όταν άκουσα ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο ευδαιμονίας, μου φάνηκε αληθινό. Το να ξέρω ότι ο Επουράνιος Πατέρας είναι ένας στοργικός Πατέρας και ότι είμαι παιδί Του, ότι έστειλε τον Υιό Του Ιησού Χριστό για να μας εξιλεώσει και να αναστηθεί επειδή μας αγάπησε, είναι για μένα σαν πολύτιμο χρυσάφι. …Η γνώση του σχεδίου ευδαιμονίας ενός στοργικού Επουράνιου Πατέρα ήταν σαν τον πιο γλυκό καρπό που είχα γευτεί ποτέ. Έχω έναν σκοπό, η ζωή έχει κατεύθυνση, και οι σχέσεις και οι οικογένειες έχουν νόημα».

«Από μικρός πάντα αναρωτιόμουν ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της ζωής. Κυριολεκτικά, είχα ερωτήσεις όπως: “Γιατί είμαι εδώ;” “Από πού ήρθα;” και “Πού πηγαίνω;” Όταν γνώρισα τους ιεραποστόλους, μου απάντησαν σε αυτές τις ερωτήσεις. Πιο σημαντική κι από τις απαντήσεις τους ήταν η γαλήνη που ένιωσα ότι ήρθε μαζί τους. Ήταν σαν ξαφνικά η ζωή μου να απέκτησε σκοπό, και ήξερα ότι εφ’ όσον μένω κοντά στον Κύριο θα είχε πάντα σκοπό. Είναι τεράστια ευλογία να είμαι μέλος της Εκκλησίας και να έχω τη γνώση και τη μαρτυρία που μου δόθηκε για τον Ιησού Χριστό. Ξέρω ότι η ζωή μου είναι στα χέρια Του. Το μέλλον δεν είναι τόσο τρομακτικό με μία τέτοια ειρηνική και σίγουρη προοπτική. Έμαθα ότι η ευτυχία είναι ο σχεδιασμός της ύπαρξής μας. Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος άνθρωπος».

«Είναι τρελό να σκεφθώ ότι έχω μεταστραφεί σε αυτή την Εκκλησία. Έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου χωρίς να γνωρίζω ποιος ήταν ο Θεός ή ο Ιησούς Χριστός. Η οικογένειά μου δεν ήταν θρησκευόμενη και ήταν εξαιρετικά δυσλειτουργική. Είχα δύσκολη ανατροφή, από κάθε άποψη. Ποτέ δεν έμαθα ότι υπήρχε κάτι περισσότερο στη ζωή ή ότι υπήρχε ένας Πατέρας στους Ουρανούς που νοιαζόταν για μένα. Δεν ήξερα ότι είχα σκοπό. Ωστόσο, στο λύκειο συνειδητοποίησα ότι ήθελα κάτι περισσότερο από τη ζωή μου. Ήξερα ότι έπρεπε να υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτή τη ζωή και δεν ήθελα να συνεχίσω άλλο στην κατεύθυνση που είχα πάρει. Πλησίασα μία από τις φίλες μου που ήταν μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών και της ζήτησα να με πάρει στην εκκλησία μαζί της. Πήγα στην Εκκλησία και ήξερα ότι αυτό ήταν. Άρχισα να παίρνω μαθήματα από τους ιεραποστόλους και η καρδιά μου άλλαζε. Ένιωθα τόσο ευτυχισμένη και θετική για τα πάντα, και όλα είχαν νόημα. Φυσικά δεν ήξερα τα πάντα, αλλά είχα πίστη. Ήξερα ότι ο Σωτήρας μου υπέφερε προσωπικά για τις αμαρτίες μου, όπως έκανε για όλους μας. Ήξερα ότι θα μπορούσα να συγχωρηθώ για τις αμαρτίες μου και αυτό με έκανε να νιώσω ταπεινοφροσύνη. Προσευχήθηκα με όλη μου την καρδιά και κατάλαβα ότι αυτό ήθελε να κάνω ο Επουράνιος Πατέρας. Η μεταστροφή σε αυτό το Ευαγγέλιο ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου. Ήμουν χαμένη για πολύ καιρό, αλλά τώρα ξέρω τον σκοπό μου και ξέρω ότι υπάρχει κάτι παραπέρα από αυτήν τη ζωή».